Terwijl ik uren met Epona in de herfstige bermen vertoef gebeurt het wel eens dat ik een praatje maak met de beestjes die er wonen. Stiekem luistert Epona mee... Slakje's schuilplaats prees ik, zo subtiel verstopt in een uitgebloeide bloem. Epona smekte een paar eikeltjes naar binnen. Dat gekraak deed mevrouw Kruisspin haar web trillen en ze was dan ook ontgoocheld toen bleek dat het loos alarm was en er geen lekker hapje in haar web gevlogen was. Nadat ik beleefd vroeg of ze op de foto wilden en ik gehurkt bij hen zat zag ik Epona vanuit haar ooghoek naar me loeren. 'Ze doet maar', zag ik haar denken, 'ik sta hier goed en wil nog lekker niet naar huis'...