De vrieskou heeft nog maar net zijn intrede gedaan of de tuin is alweer vervuld van vogeltjes-gekwetter. De laatste besjes van de lijsterbes worden snel weggepikt, merels scharrelen tussen de bladeren, een roodborstje tikt op het ijs van het vijvertje. In datzelfde vijvertje nam Boke vanmorgen een frisse duik. Hij begeeft zich graag op glad ijs en deze keer was het nog niet dik genoeg. Heel even ging hij kopje onder, ik hoorde het ijs kraken. Als een speer sprong hij zelf er weer uit en vluchtte hij naar binnen. Meesjes vind ik zo'n grappige vogeltjes, fascinerend om naar ze te kijken en ook de kuifmeesjes zijn dit jaar weer van de partij. Hoog in de struiken zingen ze hun lied, mooi afstekend tegen de blauwe lucht. Maar al te graag zou ik vetbollen voor hen ophangen maar ik weet dat de kauwen er mee aan de haal gaan. Het is niet dat ik het de kauwen niet gun, ook zij zijn van harte welkom in onze tuin, maar het wordt een dure grap als je weet dat ze binnen enkele luttele minuten minstens 10 bollen weg werken. In plaats daarvan strooi ik allerlei zaden en ook wat pindanootjes en zonnebloempitten. En zo te zien zijn alle vogeltjes hier weer happy.