Zo'n week geleden zag ik dat Meneer Konijn echt oud begon te worden. Hij zou 10 jaar worden en dat is een respectabele leeftijd voor een konijn naar het schijnt. Hij at niet meer met het enthousiasme waarmee hij dat al die jaren al deed, hij vermagerde, huppelde niet meer rond en lag stilletjes tegen zijn konijnenvriendinnetje (zijn dochter) aan. De voorbije dagen lag hij zo goed als bewegingsloos in het hooi, geen kracht meer om zijn kopje op te heffen en als ik hem een kommetje water voor hield kon hij met moeite een beetje drinken.

Vandaag is hij stilletjes gestorven, de laatste uren leek hij al 'weg' te zijn, zijn oogjes keken me niet meer aan, mijn aanrakingen leek hij niet meer op te merken. Zijn hartje bleef echter kloppen en zijn ademhaling vertraagde hoorbaar. En toen was het gedaan, eventjes liet ik hem alleen... dag, lieve Meneer Konijn.