Vandaag was ik jarig. Geen feeststemming, niet dat ik anders zo'n feestvarken ben, maar toch... het was anders, het leek zo'n beetje een lege dag, nog leger en hoewel ik genoeg te doen heb piekerde ik onverstoord verder. Gelukwensen links en rechts, mensen die je proberen op te peppen, mee te leven dat is lief en fijn. Het is inderdaad 'mijn' dag, en ik ben ik dankzij mijn vader en moeder. Toen ik dit kreeg toegestuurd besefte ik dat des te meer:

'Het zal niet een verjaardag zijn zoals andere jaren, je zult je moeder wellicht vreselijk missen.
Maar ik hoop dat je niet vergeet haar dankbaar te zijn, omdat ze jou op deze dag het leven schonk.
Toen jij geboren werd, werd de wereld verrijkt met een fantastisch mensenkind, vol liefde voor alles om haar heen.'