Vandaag maakten Epona en ik nog eens een wandeling.
Het gras was vochtig, in de lucht hing een kilte, maar het leek Epona niet te deren. Ze zette er flink de pas in en ze hield halt in het bosje aan het einde van de straat. Weer gingen we onze 'geheime' wereld binnen, waar Epona grazend stond te genieten en ik mijn gedachten de vrije loop liet gaan. Telkens zag ik in mijn ooghoeken een vogeltje op en neer springen in het struikgewas, net of het ons volgde. Het was een roodborstje en meestal zijn die toch schuw, maar deze kwam telkens dichterbij. Mijn fototoestel had ik gelukkig op zak... Paddestoelen en galappeltjes moesten ook voor de lens.