Is het omdat ik zijn baasje ben, dat ik meen te zien en voelen dat Billie zichtbaar geniet van een heerlijk middagdutje? Honden kunnen niet lachen... of toch, ik meen een vage glimlach om zijn lippen te zien en ik stel me voor dat hij droomt van wie weet wel zijn jonge jaren. Van zijn hondenvriendjes die er niet meer zijn en waarmee hij de gekste avonturen beleefde. Er was een tijd dat hij samen met Bobo, Hero en Bernie 'de bende van de Wuytenweg' vormde. Onbezorgd liet ik hen los op het weiland achter ons huis, ze renden als gekken, keften en staken hun snuiten in konijnenpijpen maar geen enkel konijn liet hen binnen. Bijzonder, terwijl ik naar die lieve, dromende Billie kijk droom ik zelf weg...