Boke met z'n snoet in de struiken, daar moet een reden voor zijn... reken maar! Opeens werden we allemaal opgeschrikt door een gekrijs, in een flits zagen we een sperwer een tortelduifje uit de lucht 'plukken'. Boke schoot als een speer achter de sperwer aan en deze liet verschrikt het duifje vallen. Met duifje in z'n bek kwam Boke uit het struikgewas tevoorschijn en liet hem op de grond vallen toen ik gillend naar hem toeliep. Duifje vloog weg, zonder staartveren... in de tuin lagen pluimpjes. We probeerden te volgen waar hij naartoe vloog en hoog op een lantaarnpaal zagen we hem zitten, zichzelf soignerend. Hopelijk houdt ie er niets aan over, een duifje zou voor minder... En eigenlijk is het een geluk geweest dat Boke zo in actie schoot, op deze manier redde hij duifje's leven! Achteraf bleef hij in alle struiken neuzen, in de veronderstelling dat daar nog vogeltjes aan het wachten waren op een redding.