Eigenlijk mag het niet, wandelen langs een treinspoor. Toch waag ik me er wel eens aan, een stukje ongerepte natuur, waar de veldbloemen nooit eenzaam zijn en waar in het hoge gras volop leven is... Vandaag kwam ik er een mannetje platbuik (Libellula depressa) tegen en een insectje dat zich vastklampte aan het vingerhoedskruid. De lange poten deden me denken aan een spin, het lijfje aan een bijtje, de naam heb ik nog niet kunnen achterhalen. Verder een mooi zaadbolletje en de verborgen keuken van een lieveheersbeestje aan de onderkant van een uitgebloeide bloem van de berenklauw.