Blog Archive

About Me

Mijn foto
heike
Rustig, zachtaardig maar soms ook fel en boos! Mama van het liefste meisje ter wereld, Sam...
Mijn volledige profiel tonen

Vogelbescherming

Vogelbescherming
Jij toch ook?
Mogelijk gemaakt door Blogger.

Volgers


Voor altijd in mijn hart...
vrijdag 8 augustus 2008

Stilletjes van ons heengegaan, vandaag 08-08-08, m'n lieve moeder.

Veel te jong was je, 54 jaar.

5 reacties:

Bosheks zei

Lieve Heike, Sam en Peet,
Wat moet ik je zeggen, woorden zijn ontoereikend voor deze storm in je leven.
Mijn gedachten zijn bij jou.
Je moeder heeft nu eindelijk de rust, waar ze in haar zware, niet te winnen strijd, zo naar verlangde.
Maar afscheid nemen en loslaten is het moeilijkste in het leven.
Leny.

Unknown zei

Lieve Heike,

Ik zag je bericht op de site van Frank Boeijen. Ik ben al 25 jaar fan en Franks muziek heeft me door heel wat donkere dagen gesleept.
Je berichtje raakte me... Mijn moeder is 4 jaar geleden overleden.
Ik wens je heel veel kracht en sterkte toe!! Weet,je moeder zal altijd bij je blijven, nu in een andere vorm en ooit zul je haar weerzien.

Anoniem zei

Lieve Heike en familie,
Ik las je bericht op Footo, maar kan daar niet meer reageren.
Wat is dit nieuws dubbel: aan de ene kant de rust en vrede voor je moeder die ze graag wilde, maar aan de andere kant ben je je moeder kwijt, definitief nu. En je wilt haar nooit missen want met haar is een stuk van jouw levensgeschiedenis weggegaan, 'weet je nog' geworden.

Ik ben 'blij' voor jullie dat ze rustig en vredig is overgegaan; het betekent voor mijn gevoel toch dat ze dit wilde, er klaar voor was, er vrede mee had. Daarom heeft ze jullie ook al eerder los moeten laten - om het zelf te kunnen.

Alle kracht en moed wens ik jullie toe om haar los te laten, om haar een heel dierbare herinnering te laten zijn, van alle fases van haar en jullie leven. Ook alle moed en kracht wens ik jullie om de pijn te doorstaan - de pijn van het afgesneden zijn, die er al was, maar die nu definitief is. Al zal ze er door de bloemen altijd blijven. De verbinding verdwijnt nooit - je hebt die heel goed weten te vinden.

Het meest van al wens ik jullie licht, waarin je donkere gedachten op mogen lichten tot zonniger herinneringen, tot weemoed in plaats van snijdend verdriet. Het gemis blijft: je leven blijft nu voor altijd 'voor' en 'na' je moeder.

Weet dat je verhalen en je foto's me raakten, en dat ik nooit meer veldbloemen zal zien zonder aan jou en je moeder te denken.
Zo blijft ze dus voortbestaan, doorlevend in haar geliefde bloemen, zo lang wij er zijn.

Heel veel licht, moed, kracht
Marjolein.

Anoniem zei

Ik weet niet of ik dit gedicht al eens aan je gestuurd heb, maar hij past bij je moeder, bij je tuin, bij bloemen...

Je blijft bestaan want vele tere sporen
die zullen zichtbaar zijn bij boom of plant
of bij een reiger aan de waterkant
of aan de einder bij het zonnegloren

het kan ook zijn bij bloemen tussen 't koren
of op een heideveld in 't oude land
soms in 't symbool van 'n uitgestoken hand
of tussen mensen die naar rede horen

en vele woorden zullen zwaijgend leven
ze klinken op in 't ruisen van de wind
of komen met de branding meegedreven
of met een vogel die zijn lied begint
in hart en geest is ook het beeld gebleven
dat daarmee lang een plek op aarde vindt

(Nichiel van den Heuvel)

Als steun en hopelijk troost. De leegte zal nu toeslaan en je pijnigen, het gemis zal vreselijk zijn. Verzamel zaadjes, die je later kunt strooien, zodat je je daar volgend jaar aan vast kunt houden: je moeders bloemen, die jullie verbinden.

Ik wens je alle moed, licht en kracht om het grote verdriet te doorleven en te moeten doormaken.

Alle liefs
Marjolein

Jikkes zei

Ach Heike, gecondoleerd met het verlies van je moeder....