About Me
- heike
- Rustig, zachtaardig maar soms ook fel en boos! Mama van het liefste meisje ter wereld, Sam...
Vogelbescherming
Jij toch ook?
Voor altijd in mijn hart...
zondag 24 augustus 2008
De accordeon
Gepost door
heike |
Post bewerken
Post bewerken
Gisteren in de trein, op weg naar zee, kwam er een man onze wagon ingestapt. Hij zette zich neer en begon op zijn accordeon te spelen. Meteen voelde ik iets van herkenning, herinnerde ik me dat mijn moeder vroeger ook accordeon speelde. Dit toeval maakte me aan het glimlachen, die man mocht van mij heel de rit naar zee blijven spelen. Niet iedereen dacht hier zo over, enkele mensen zag ik geïrriteerd zuchten en omkijken. Jammer genoeg stopte hij na enkele liedjes en toen bleek het een straatmuzikant te zijn, die op de trein probeerde een centje bij te verdienen. Natuurlijk gaf ik hem iets! Dankbaar liep hij naar de volgende wagon.
Muziek, ik blijf er troost in vinden en al zoekende kwam ik een versie van het liedje 'verdronken vlinder' van Boudewijn De Groot tegen. Een heel bijzondere versie... melancholisch gezongen en begeleid door de prachtige klanken van jawel, een accordeon.
Muziek, ik blijf er troost in vinden en al zoekende kwam ik een versie van het liedje 'verdronken vlinder' van Boudewijn De Groot tegen. Een heel bijzondere versie... melancholisch gezongen en begeleid door de prachtige klanken van jawel, een accordeon.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
2 reacties:
He Heike, Mijn overleden vader speelde ook accordeon en hij heeft het mij ook geleerd.
Vaak speelde hij op bruiloften en feesten en ook nu nog hoor ik graag een accordeon omdat die muziek me fijne herinneringen geeft.
Vandaag is het 8 september, en de eerste maand is dus voorbij. De eerste datum.
Verdronken vlinder, ik denk uit je verhalen dat je moeder dat de laatste tijd van haar leven ook was.
Maar de accordeonherinneringen zijn mooi. Zoals ik die heb van mijn moeder, die overal de tweede stem bij kan zingen, vanzelf, en die een mondharmonica pakt en elk willekeurig liedje mee kan blazen. Mijn broers hebben die muzikaliteit van haar. Ik niet - ik kan alleen maar teksten onthouden en zingen (niet mooi, maar wel op toon)
Het is mooi om aan zulke dingen te denken. Voor jou wordt een accordeon nooit meer hetzelfde en dat voegt extra waarde toe aan je leven.
Het verdriet zal nog wel schrijnen en branden en nog geen plek weten, zeker met deze eerste datum.
Daarom schrijf ik speciaal vannacht - zodat je weet dat ik er aan denk.
Veel liefs
Marjolein
Een reactie posten